Willem en Anne ontmoeten elkaar op een feestje op oudejaar. Voor ze het goed en wel beseffen, zijn ze een koppel en doen ze dingen samen waarvan ze denken dat andere koppels die ongetwijfeld ook doen.
Tot die éne gebeurtenis, een moment waar ze niet op voorbereid zijn en waarop alles voor hen verandert. Voor altijd.
“Dat is gelijk ge u zou afdrogen met een plastieken zak. Ge moogt zo hard wrijven als ge zelf wilt, ge wordt daar niet droger van.”
Plastiekezak is een ingetogen stuk - met een lach en een traan - over een man en een vrouw die op zoek gaan naar een verloren liefde. Via flashbacks vertellen Anne en Willem een verhaal van graag willen zien en graag gezien willen worden. Van wel willen maar niet (meer) kunnen.
En toch vinden ze de kracht om samen te blijven want … ze hebben mekaar.